Krantenartikel



Angst voor de tijgermama

 
 
Een aantal jaar geleden stond er een artikel in de krant over de Chinees-Amerikaanse moeder Amy Chua. Zij noemt zichzelf een tijgermoeder en heeft hier een boek over geschreven: “Hymn of the Tiger Mother.”



Waar haar verhaal in het kort over gaat. Amy heeft twee dochters: Sophia en Lulu. Zij moeten twee talen leren: Engels en Mandarijns (Chinees). Na achttien maanden kent de oudste, Sophia, het alfabet. Op haar derde leest ze Satre, kan ze honderd Chinese karakters beschrijven en krijgt ze haar eerste pianoles. Voor Lulu kiest moeder viool. Elke dag moeten Sophia en Lulu uren oefenen. Naast muziek moeten de meisjes ook uitblinken op school. Een cijfer lager dan 10 wordt niet getolereerd.



In het artikel worden ook Chua’s Tien Verboden genoemd. Dit mochten haar dochters nooit:

-       Meedoen aan een logeerpartijtje

-       Met andere kinderen spelen

-       Meedoen aan een toneelstuk op school

-       Klagen over het niet mogen meedoen aan een toneelstuk op school

-       Televisiekijken of spelen op de computer

-       Hun eigen buitenschoolse activiteiten kiezen

-       Minder halen dan een tien

-       Niet de eerste zijn in elke vak, behalve gym en drama

-       Enig ander instrument spelen dan piano of viool

-       Geen piano of viool spelen

In tegenstelling tot de bijvoorbeeld een Westerse voetbalmoeder, gelooft de Chinese moeder dat:

-       Huiswerk altijd voor gaat

-       Minder dan een tien een slecht cijfer is

-       Jouw kinderen twee jaar voor moeten lopen op hun klasgenoten in wiskunde

-       Je nooit je kinderen in het openbaar moet prijzen

-       Altijd de kant van de leraar of coach moet kiezen, mocht het ooit voorkomen dat je kind het niet eens is met de leraar of coach.

-       De enige activiteiten die je kinderen mogen doen, alleen die activiteiten zijn waarin ze een medaille kunnen winnen

-       En die medaille moet goud zijn



Amy heeft haar twee dochters op deze wijze opgevoed. Dit artikel is van een aantal jaar geleden. Toch is hier tegenwoordig nog steeds veel discussie over. Is dit wel de juiste wijze om kinderen op te voeden. Kun je door middel van dit harde regime topsport bereiken? De meningen hierover lopen ver uiteen. Zelf ben ik van mening dat dit niet kan. Zeker op sociaal gebied zullen kinderen later problemen krijgen. Hun hele jeugd draaide om de top te bereiken. Maar wanneer je eenmaal de top bereikt hebt, is er verder niets meer…